Simone Lamsma: "Muziek zegt veel meer dan woorden"

Een inkijkje in het leven van een topsolist.

Van onze redacteur Jordi Kooiman

Al toen ze twee was, wilde Simone Lamsma (1985) violiste worden. Inmiddels leeft ze haar droom. Ze reist de hele wereld over om bij de voornaamste orkesten en in de meest prestigieuze concertzalen op te treden. Makkelijk is het solistenbestaan niet altijd, vertelt ze, maar het geeft onvoorstelbaar veel voldoening. Een inkijkje in het leven van een topsolist.

Internaat

Simone Lamsma werd geboren in Leeuwarden en groeide op in het Friese dorp Bergum. Op haar vijfde begon ze met vioolspelen en al snel werd haar talent opgemerkt. Ze vertrok als meisje van elf naar Londen om aan de Yehudi Menuhin School (een soort internaat voor begaafde musici) verder te leren en studeerde vervolgens bij de vooraanstaande Royal Academy of Music, waar ze als jongste student ooit het bachelorprogramma volgde. Nog voor ze twintig was, studeerde ze af.
Een glansrijke carrière kon na al die veelbelovende opleidingsjaren niet uitblijven, en bleef dan ook niet uit. Haar zegetocht over de wereld voert haar volgend seizoen voor het eerst naar de Edesche Concertzaal.

Dezelfde passie

U verhuisde al op uw elfde naar Londen om viool te studeren aan de Yehudi Menuhin School. Hoe beleefde u die grote stap als jong meisje?
“Ik weet nog heel goed hoe fijn ik de sfeer vond op de dag dat ik auditie deed op de Menuhin School. Het was voor mij heerlijk om tussen kinderen te leven die dezelfde passie deelden en om les te krijgen van leraren die zo de diepte in gingen, zowel in de muziekvakken als in de gewone schoolvakken en kunstvakken. 
Na drieëneenhalf jaar Menuhin School heb ik zes jaar lang aan de Royal Academy of Music in London gestudeerd, waar ik ben afgestudeerd. De Academy heeft een speciale plek in mijn hart. De mensen daar hebben mij ontzettend gesteund en mij veel vrijheid en kansen gegund. En ik heb daar veel goede vrienden gemaakt!”


Wat heeft professor Hu Kun van de Menuhin School voor uw muzikale ontwikkeling betekent?

“Tijdens mijn studie in Engeland heb ik twee vioolleraren gehad: eerst Hu Kun en later Maurice Hasson. Twee totaal verschillende persoonlijkheden, met totaal verschillende manieren van lesgeven. Beiden zijn ze van grote waarde voor me.
Hu Kun heeft me technisch een sterke basis aangereikt en heeft me heel zelfstandig gemaakt. In feite heeft hij me geleerd om mijn eigen leraar te zijn. Bij professor Hasson heb ik heel veel repertoire opgebouwd. Hij besteedde vooral aandacht aan de expressie en de interpretatie. Maurice Hasson was een leraar die alles voor zijn studenten over had. Een heel warme man, met wie ik nog steeds veel contact heb en die regelmatig komt luisteren naar mijn concerten.”



U maakte op uw veertiende al uw debuut bij het Noord Nederlands Orkest. Kunt u zich dat concert nog goed herinneren?
“Ja, dat debuut was voor mij een grote belevenis. Het was mijn eerste concert met een symfonieorkest. En dat met mijn ‘thuisorkest’, voor eigen publiek! Een droom die uitkwam en een onvergetelijke ervaring.”

Hebt u altijd van een leven als violiste gedroomd? Of was er ook een tijd dat u wat anders wilde worden?
“Eigenlijk kan ik me geen moment herinneren dat ik niet violiste wilde worden. Vanaf mijn tweede wilde ik dat al. Muziek maken en viool spelen hoorden bij mij. Muziek kon mij tot in het diepst van mijn ziel raken, toen al. Daar kon ik niet zonder. Ik heb altijd al gevoeld dat muziek zo veel meer kan zeggen dan woorden.”

 Laatst gewijzigd: 20-09-16 - Geplaatst: 03-08-16