EO-Jongerendag 2013: de sfeer zat er goed in!

25.000 verschillende mensen, toch samen één!

Van onze redacteur Redmar Smit

05-06-13

In menig agenda stond de datum 1 juni al lange tijd op ‘bezet’. Sommigen zien het hele jaar uit naar die dag. En dan is het ineens zo ver! En dan is het ook ineens weer voorbij. De 39e editie van de jaarlijkse EO-Jongerendag was weer één groot feest. Ruim 25.000 bezoekers trokken afgelopen zaterdag massaal naar het Gelredome in Arnhem. De redactie van CCAgenda kwam sfeer proeven. Lees verder en beleef de EO-Jongerendag gewoon nog een keer!

Op het buitenterrein is het al een drukte van jewelste. Er hangt een gemoedelijke sfeer. Iedereen lijk van de buitenkant in ieder geval vrolijk gestemd. Er zijn leuke activiteiten te doen en er zijn diverse buitenpodia. Daar kun je je eigenlijk al uren vermaken. Maar de meeste komen toch gewoon voor het te gekke binnenprogramma.

Aftellen

Eenmaal binnen waan je je in een massa van feestgangers. Want ja, zo mag je ze best noemen. De EO-Jongerendag is toch echt een feestje. Maar een feest waar niet de mensen centraal staan, maar God. God grootmaken met zo veel mensen. Verschillende gezichten, harten, achtergronden en visies, maar toch samenhorigheid. Een warm gevoel. Een kwartier voordat het show-time is, begint een enkeling met de ‘wave’. Deze wordt snel opgevolgd door een duizendtal anderen. Het komt wat moeilijk op gang, maar na tien rondes heeft iedereen wel door hoe haar route door het stadion verloopt. Dit gaat tientallen keren door totdat plotseling er een stem klinkt: “five minutes till show-time.” Het aftellen is begonnen. Menig hart gaat sneller kloppen, want het is bijna zover! Je voelt de spanning stijgen wanneer de laatste minuut ingaat.

Can You Hear Me?

De grote tien staat op het scherm. Duizenden stemmen tellen af. De lichten doven. Wanneer het laatste cijfer verdwijnt van het scherm, breekt er een luid gejuich los. Het feest is begonnen. LZ7 opent met een frisse dance song. De stemming zit er gelijk goed in. De opening eindigt met vuurwerk. Iedereen weet dat het geknal van het vuurwerk het begin is van een schitterende dag. Het programma gaat van start. Het thema van dit jaar was ‘Can You Hear Me?’. Manuel Venderbos presenteert net als voorgaande jaren de dag. "Can you hear me?" vraagt hij droogjes. De zaal klapt, juicht en gilt. Het teken dat ze hem horen en dat ze er helemaal klaar voor zijn.

Aanbidding zonder Kees

Dit jaar leidt Kees Kraayenoord en band niet de aanbidding. Hij was een aantal jaar het vertrouwde gezicht op de EO-Jongerendag. Een nieuwe band werd samengesteld om de geliefde momenten van aanbidding te leiden. Bekende, maar ook wat minder bekende worship songs kwamen aan bod. De band ging helemaal los, maar hielden de nummers soms ook heel intiem. De momenten van lofprijzen sloten ze af met een soort dance versie van het lied ‘Laat het feest zijn in de huizen’. Of je nou op het veld stond, of op de tribune zat. Niemand kon meer stil blijven zitten.

Inspirerende woorden

Rikko Voorberg begint met een inspirerend verhaal over Elia. De man die eerst zo vol van God was op de berg Karmel, maar later als een hoopje ellende in de woestijn lag, en niets liever wilde dan sterven. En ook de vraag heeft gesteld: ‘God, can You hear me?’. En God hoorde! En God hoort ook naar ons. En als christenen hebben wij de taak om uit te delen aan anderen wat wij van God ontvangen hebben. De meditatie heeft een beetje een open eind, want vanavond vervolgt hij zijn verhaal.

Kennismaking met The City Harmonic

Dit jaar waren er maar liefst vier artiesten! En verschillende ook. De eerste artiest die op het grote podium mocht staan was de Canadese band ‘The City Harmonic’. Een nog redelijk jonge en onbekende band met vooral aanbiddingsliederen. IJzersterke teksten met daar bovenop ook nog eens heerlijke begeleiding. De mooie popstem van de leadzanger, met een rauw randje, zorgt voor een prachtig concert. De band geeft een goed visiteplaatje af bij het Nederlands publiek. Het laatste nummer zingt het publiek uit volle borst mee. ‘Holy, holy, holy is the Lord God Almighty’.

Ingrijpende verhalen

Het wordt adembenemend stil wanneer drie jongeren vertellen over moeilijke momenten uit hun leven. Aandachtig luisteren 25.000 jongeren naar het verhaal van een meisje dat erg gepest werd en het verhaal van een jongen die thuis werd geslagen en daardoor belemmeringen ondervindt in zijn functioneren. Het meest indringende verhaal kwam als laatst. Een meisje verloor een aantal jaar geleden bij een brand vier van haar broertjes. Ingrijpend. Het was doodstil. Je kon een spelt horen vallen. Ze vertelden over de vraag aan God ‘Can You hear me?’, maar ook hoe God ze antwoord gaf, en hoe God bij hen was in die moeilijke periode.

Feesten met Trinity

Het programma vliegt voorbij, zo lijkt het! Een vrolijk drietal leert het publiek nog een aantal vette moves. De een pikt het sneller op, maar als je goed kijkt, doet zo ongeveer iedereen wat anders, maar wat geeft het?! De bewegingen kwamen zeker goed van pas. De Nederlandse band Trinity zorgde er namelijk voor dat de sfeer nog uitbundiger en feestelijker werd. Vanaf de allereerste noot deed het publiek enthousiast mee. Logisch, want de jongens zijn zo aanstekelijk dat je onmogelijk stil kunt blijven zitten. Spaanse en Afrikaanse invloeden kwamen voorbij en dat maakt hun muziek zo veelzijdig. Elbert Smelt, leadzanger van de band, is ontzettend muzikaal. Dan speelt hij weer op een trompet, dan weer op een aantal verschillende fluiten en natuurlijk zingt hij ook nog eens heel goed. Ook de anderen zijn muzikaal en spelen op verschillende instrumenten, bijvoorbeeld een heel klein gitaartje.

EO-Jongeren krijgt nieuw merk

Een primeur op deze dag was de bekendmaking van het nieuwe merk van de jongerentak van de EO. INSITE, NEO etc. bestaan niet langer! Een filmpje onthult langzaam dat het gaat om licht. Het nummer Diamonds van Rihanna knalt door de speakers. Totdat eindelijk er met grote letters ‘BEAM’ op het scherm staat. De nieuwe naam, dat lichtstraal betekent. De oproep volgt: wij moeten lichtstralen zijn in deze wereld.

Een indrukwekkend filmpje over slavernij wordt gevolgd door een collecte die maar liefst 46.000 euro ophaalt. Daarna was het pauze. Iedereen kon even op adem komen van al het gegil en gejuich. En van wie zijn de oren nog niet begonnen met tuten? Maar bereid je voor, want het avondprogramma, wordt alles behalve rustig!

De hardste band ooit

De opening voor de avond was al even catchy als vanmiddag. Het publiek maakt zich klaar voor de volgende act ‘Skillet’. Je kunt van een aantal mensen al goed zien dat ze speciaal voor deze Amerikaanse band zijn gekomen. De band rockt als geen ander, en aan de extravagante outfits van sommige bezoekers kun je zien dat zij ook echte rockers zijn. De gitaren scheuren, de vrouw achter de drums doet er ook een flinke schep bij. John Cooper, leadzanger van de band, vertelt het ingrijpende verhaal van een meisje dat zelfmoord wilde plegen. Speciaal voor haar schreef hij het nummer ‘The Last Night’. Hoewel de band lekker rockt, neemt het volume bij dit liedje iets af, wanneer ze zingen: “This is the last night you’ll spend alone. I’ll wrap you in my arms and I won’t let go’. Een bemoedigende tekst, ook voor ons! Daarna gaan ze onverminderd verder met hun onvervalste repertoire. Ook zingt de band een aantal nieuwe nummers van hun nieuwe cd ‘Rise’ die later deze maand uitkomt. Manuel Venderbos roept na afloop: "Volgens mij was dit de hardste band die we ooit hebben gehad op de EO-Jongerendag" Volgens mij heeft hij gelijk.

God komt in de stilte

Voordat LZ7 nog een te gekke show weggeeft, komt Rikko nog terug om zijn verhaal af te maken. Op de vraag ‘Can You hear me?’ gaf hij een bijzonder mooi bijbels antwoord. God bezocht Elia in de grot. Hij zei tegen Elia als je denkt dat Ik het ben, dan moet je naar buiten komen. God liet het stormen en God liet een aardbeving komen. God was het niet! Toen hoorde Elia het zachte suizen van de wind, en kwam erachter dat dit God was. Ricco zei: "Misschien hoor je God niet. Realiseer je dan dit; God komt in de stilte."

Opnieuw knallend einde met LZ7

De laatste act van de spetterende dag verdrijft de stilte. Niet eerder stond een band twee keer achter elkaar op de EO-Jongerendag. De zanger van de band schreef een brief aan het publiek, die in gebrekkig Nederlands werd voorgelezen. Een dappere poging die door een ieder werd gewaardeerd. Een luid applaus volgt. De band zingt daarna onverminderd door. Ook brengt ze een aantal nieuwe nummers ten gehore, die op hun volgende album komen. Het is een heuse show met mooie lichteffecten, strakke beats en sterkte teksten. Een prima afsluiter van een prima dag!

Volgend jaar een jubileum, de veertigste keer! Ben jij er ook (weer) bij?

Meer nieuws van Christelijke Concert Agenda

 Laatst gewijzigd: 08-03-16 - Geplaatst: 05-06-13